Adam Asnyk (1838?1897) jest najciekawszym twórcą wśród poetów epoki postyczniowej. Klęska powstania styczniowego uświadomiła młodemu poecie kryzys romantycznej wizji historii. Asnyk podjął więc próbę stworzenia własnego stylu.

Trzydziestoletni okres twórczości Asnyka zaowocował poezją różnorodną tematycznie i formalnie. Charakterystycznymi cechami jego poezji są: pogłębiająca się z latami refleksyjność, powściągliwość uczuciowa, uniwersalizacja subiektywnego doświadczenia oraz kult piękna.

W tekstach Asnyka wielokrotnie pojawia się motyw górskich szczytów i krajobrazów. Artysta stworzył też wiele utworów dramatycznych.

Podczas okupacji niemieckiej twórczość Asnyka została uznana za szkodliwą i wpisana na listy proskrypcyjne jako przeznaczona do zniszczenia.

Bardzo cenię poezję  wszystkich poetów, nie tylko Adama Asnyka. Przemawiają  do mnie prostotą, harmonijnością i urokiem.