Dziś kolejna wizyta w urzędzie pracy, gdzie dowiedziałam się, czego nie robić, a co robić w pracy – i to w formie zabawy.

Nie było sztywnych wykładów ani nudnych prezentacji. Zamiast tego – interaktywna forma nauki, która pozwoliła spojrzeć na temat pracy z zupełnie innej perspektywy. Scenki, zadania, a może nawet trochę śmiechu? Takie podejście sprawia, że łatwiej zapamiętać najważniejsze zasady i dostrzec, jak pewne sytuacje wyglądają w praktyce.

To ciekawe, jak edukacja zawodowa może być dynamiczna, jeśli tylko podejdzie się do niej kreatywnie. Może właśnie w ten sposób powinniśmy uczyć się częściej – przez doświadczenie i zaangażowanie, zamiast suchych teorii?

Z pewnością ten dzień nie był stracony. Kto wie, może wyniosę z tej wizyty coś, co przyda mi się w przyszłości? Na koniec zajęć dostałam kubek

Gdy szłam z urzędu, zauważyłam pogotowie. Migające światła karetki natychmiast przykuły moją uwagę, a w głowie pojawiła się myśl: Coś się musiało stać... Przez chwilę poczułam ten specyficzny niepokój, który ogarnia człowieka w obliczu nagłych zdarzeń.

Podchodząc bliżej, dostrzegłam dwie osobówki na pasie do lewoskrętu. Lekko wgniecione maski, kierowcy prowadzący rozmowę z policjantem, a ratownicy spokojnie sprawdzający stan uczestników zdarzenia. Na szczęście wyglądało na to, że nikomu nic poważnego się nie stało – tylko kolizja, która pewnie skończy się na formalnościach i stłuczonych nerwach.

To jedno krótkie zdarzenie przypomniało mi, jak kruche bywa wszystko wokół nas. Chwila nieuwagi, ułamek sekundy i nagle zwykła podróż zmienia się w sytuację, której nikt nie planował. Tym razem skończyło się dobrze, ale to kolejna lekcja, że na drodze zawsze warto zachować ostrożność.