Kiedy rodzice nie pozwalają dorosłemu dziecku z niepełnosprawnością być samodzielnym
Jak przekonać rodziców do samodzielności dorosłego dziecka z niepełnosprawnością?
Rodzice często nie pozwalają dorosłym dzieciom z niepełnosprawnością żyć samodzielnie
.Dowiedz się, jak spokojnie i skutecznie pokazać, że potrafisz sobie poradzić.
Kiedy na świat przychodzi dziecko z niepełnosprawnością, radość miesza się ze strachem. Zamiast świętować, wielu rodziców od razu myśli o problemach i trudach, które ich czekają. Martwią się, czy podołają. Często z góry zakładają, że ich dziecko zawsze będzie potrzebowało opieki.
Presja, stres i odpowiedzialność
Presja, stres i odpowiedzialność
Opieka nad dzieckiem z niepełnosprawnością to ogromne wyzwanie. Rodzice biorą na siebie nie tylko obowiązki opiekuna, ale też presję społeczną. Chcą przygotować dziecko do życia w społeczeństwie, zapewnić mu bezpieczeństwo i przyszłość. To naturalne. Ale jeśli skupią się wyłącznie na ochronie, mogą nie zauważyć najważniejszego: że dziecko dorasta.
Samodzielność osoby z niepełnosprawnością
Znam wielu dorosłych z niepełnosprawnością, którzy radzą sobie świetnie. Mieszkają sami, pracują, robią zakupy, chodzą do lekarza. Umieją poprosić o pomoc, kiedy jej potrzebują. Są odpowiedzialni i dojrzali. A mimo to – niektórzy rodzice nadal nie pozwalają im być samodzielnymi. Dlaczego?
Często to kwestia lęku. Rodzice przez lata czuwali i chronili. Teraz trudno im zaufać, że dziecko da sobie radę. Nawet jeśli ma 30 czy 40 lat.
Jak przekonać rodziców do samodzielności dorosłego dziecka?
Często to kwestia lęku. Rodzice przez lata czuwali i chronili. Teraz trudno im zaufać, że dziecko da sobie radę. Nawet jeśli ma 30 czy 40 lat.
Jak przekonać rodziców do samodzielności dorosłego dziecka?
- Rozmawiaj spokojnie, ale stanowczo – pokaż, że jesteś gotowy/-a na więcej odpowiedzialności. Mów o tym otwarcie.
- Powołuj się na fakty – przypomnij konkretne sytuacje, w których samodzielnie rozwiązałeś/-aś problem.
- Zaproponuj kompromis – na przykład: „spróbuję przez miesiąc samodzielnych wizyt lekarskich, a potem pogadamy, jak poszło”.
- Poproś o wsparcie z zewnątrz – czasem lekarz, terapeuta lub pracownik społeczny mogą powiedzieć rodzicowi coś, czego ty nie możesz.
- Nie daj się zniechęcić – samodzielność to proces. Zaufanie buduje się z czasem.
Przeczytaj też Nadopiekuńczość zniewala
A ty?
Masz doświadczenie z dorosłością przy rodzicu, który nie chce puścić? Napisz, co działało u ciebie. Może pomożesz komuś innemu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz