Pamiętam szkolne czasy – historia, która wraca po latach

Rany z przeszłości nie zawsze się goją

Pamiętam czasy, gdy chodziłam do szkoły. Dla niektórych  to były lata beztroski i szczęścia. Ale nie dla wszystkich. W klasie zdarzało mi się słyszeć nieprzyjemne słowa, śmiechy i docinki. Najbardziej bolało, gdy potrafiła na forum całej klasy jedna z uczennic mnie poniżyć. Mówiła rzeczy, które się pamiętam do dziś, . Zdarzało się, że mnie nazywała upośledzoną”, 

Dorosłość przynosi refleksję

Po latach dotarłam do informacji, że ta sama dziewczyna, jest chora. Ma raka. Kiedy o tym usłyszałam, to poczułam rozmaite uczucia – smutek, współczucie, ale też cos jak rozdarcie. W końcu to ktoś, kto kiedyś sprawił, że było mi przykrość.

Czy można współczuć  komuś, kto kiedyś nas skrzywdzi? Myślę, że tak. Bo choroba uczy pokory, a los bardzo często bywa sam zły.

Dzieci bywają okrutne – ale to nie zawsze „dzieciństwo”

Wiele razy mnie było mówione: „dzieci są takie”. Tak jest – dzieci potrafią być aż szczere do bólu i nie zawsze wiedzą, że słowa też mogą boleć. Ale jeśli już przeze mnie w gimnazjum ktoś dalej upokarza kolejną osobę, to jest już zbyt daleko od „niewinności dziecięcej”. To jest już celowe krzywdzenie.

Co daje przebaczenie

Teraz już we mnie nie ma złości. Zamiast niej jest refleksja. Każdy z nas niesie swój bagaż – jedni z nas radzą sobie z tym, inni dopiero zaczynają rozumieć, że potrzebują na to pomocy.

Nie jestem pewna, czy życie nam czegoś  nie zwraca za doznane krzywdy. Wiem jednak jedno – można być aniołem, ale nie możemy pozwolić, by ktoś z nas czynił worek do bicia.